گنجور

آشفتهٔ شیرازی » غزلیات » شمارهٔ ۳۰۷

 

زردی روی مرا آن رخ گلگون باعث

قامت خم شده را آن قد موزون باعث

نافه زلف تو دلرا سبب ناسور است

پی خون خوردنم آن لعل طبرخون باعث

شود شیرین بود از تلخی کام فرهاد

[...]

آشفتهٔ شیرازی