از مرگِ تو هر دمی دگرگون باشم

گَه بر سرِ خاک و گاه در خون باشم

روزیت ندیدمی بجان آمدمی

چندین گاهت ندیدهام چون باشم

پیوسته ز تو با دل پر خون باشم

با چهرۀ زرد و اشک گلگون باشم

روزی که دوبار بینمت، حال اینست

آن روز که خود نبینمت چون باشم

اگر به عقل و کفایت پی جنون باشم

میان حلقه عشاق ذوفنون باشم

منم به عشق سلیمان زبان من آصف

چرا ببسته هر داروی فسون باشم

خلیل وار نپیچم سر خود از کعبه

[...]

بمیرم، چند بر مقصود بخت واژگون باشم

ز من معشوق سامان جوید و من در جنون باشم