مگر چارهٔ آن پریوش کنند

دل ناخوش شاه را خوش کنند

از برون گر زبان خموش کنند

نرهی از درون که جوش کنند

یاد رویش نه چراغی است که خاموش کنند

نمکی نیست لب او که فراموش کنند

نکند باده روشن به خردهای ضعیف

آنچه چشمان سیه مست تو باهوش کنند

نیست ممکن که به معراج اجابت نرسد

[...]

عاقلان موعظه را زیب ده هوش کنند

چون برآید گهر از بحر در گوش کنند

آه دلسوختگان کم نشود بعد از مرگ

بیشتر دود کند شمع چو خاموش کنند

هر قدر درد تو آرد به دلم روی کم است

[...]

مستان لقا چو ارجعی گوش کنند

از هر چه جز او بود فراموش کنند

مردانه وداع خرد و هوش کنند

با شاهد جان، دست در آغوش کنند