بگوئید کان کت جگر گوشه بود

دلت را ز خون جگر توشه بود

درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود

پیرایه کدخدای ده، خوشه بود

هرکس نگرفت گوشه‌ای، زو چه حساب؟

باطل بود آن فرد که بی‌گوشه بود

کشت ما را حاصل، این یک خوشه بود

عالم ما، اندرین یک گوشه بود