آن بت که دمی جفا فراموش نکرد

با ما نفسی دست در آغوش نکرد

هر نکته که سر بسر بدو میگفتم

در بود ولی نگار در گوش نکرد

شب نیست که از غمت دلم جوش نکرد

واز بهر تو زهر اندهی نوش نکرد

ای جان جهان هیچ نیاوردی یاد

آن را که ترا هیچ فراموش نکرد

دل به یاد لب لعلت سخن از نوش نکرد

خون شد و حقّ نمک هیچ فراموش نکرد

زلف تو دست به تاراج دل ما نگشاد

ماه را تا ز شب تیره سیه پوش نکرد

هرکه در راه تو پا از سر همّت ننهاد

[...]