چشم واکردم به خویش، اما ز آغوش شرار

غوطه خوردم در دم خواب فراموش شرار

شد نظرواکردنی، خواب فراموش شرار

لغزش پای نگاهی داشت، مدهوش شرار

فرصت هستی، گشاد و بست چشمی بیش نیست

[...]

شد نظر واکردنی خواب فراموش شرار

لغزش پای نگاهی داشت مدهوش شرار