ای دوای نَخوت و ناموس ما

ای تو افلاطون و جالینوس ما

ای دوای نخوت و ناموس ما

ای تو افلاطون و جالینوس ما

ای دوای نخوت و ناموس ما

ای تو افلاطون و جالینوس ما

ای دوای نخوت و ناموس ما

ای تو افلاطون و جالینوس ما

گر نظربازی به بال خود کند طاوس ما

جوید از بهر رهایی روزنی محبوس ما

غربت ما دردمندان، پله آزادگی است

نیست جز دام و قفس جای دگر مأنوس ما

پنجه با زور جنون کردن نه کار هر کس است

[...]

ای ردایت پردهٔ ناموس ما

تاب تو سرمایهٔ فانوس ما