هرکه او از فکر دنیا دور رفت

همچو موسی در مقام طور رفت

بس که اندر وی غریب عور رفت

صبحدم چون اختران در گور رفت

آنچه از خط یار را بر غنچه مستور رفت

کی به تنگ شکر از تاراج خیل مور رفت؟

کوچه و بازار را سودای من پر شور داشت

یک جهان شد بی نمک تا از سر من شور رفت

از ادب با آنکه کردم دور گردی اختیار

[...]

تیره شد روی دو گیتی چو مه انور رفت

چشمۀ خاور رفت