وقتست که باز بلبل آشوب کند

فرّاش چمن ز باد جاروب کند

گل پیرهن دریدۀ خون آلود

از دست رخ تو بر سر چوب کند

دل من ناله ز شوق تو پر آشوب کند

غنچه ی ما چو جرس زمزمه را خوب کند

گر زند شعله دم از پرتو او، غیرت حسن

همچو منصور سرش را به سر چوب کند

نه ز فرزندی او، از اثر معشوقی ست

[...]

ما طالب آنکه کار مطلوب کند

خود را بر خوب و زشت محبوب کند

ما دوست نداریم نمائیم انکار

گر دشمن ما هم عمل خوب کند