کسی کاندرین بیشه ات ره نمود

نه ره بلکه از کینه و چه نمود

زد جامه چاک و سینه صافی چو مه نمود

گویی شکافت ابر و مه چارده نمود

چشمش بیک نگاه مرا کشت و زنده کرد

آن مه قیامتی بمن از یک نگه نمود

ساقی بیا که روی وی از ساغر صبوح

[...]

یافت گمراهی، تو را پس ره نمود

از هدایت های خویش آگه نمود