گنجور

حاجب شیرازی » گزیدهٔ اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۸۱

 

گر، رعیت را، به ظاهر لطفِ شه می‌پرورد

خود، رعیت پادشه را با سپه می‌پرورد

پرورد خورشید مه را، نزد دانا روشن است

حسن روی یار من خورشید و مه می‌پرورد

موی تو شام ابد روی تو چون صبح ازل

[...]

حاجب شیرازی