با درویشان، «کن و مکن» نتوان گفت

جز از عدمِ بی سر و بن نتوان گفت

گر در فقری، زخود فنا گرد وبدانک

در فقر ز ما و من سخن نتوان گفت

کوی دلدار بهشت است چمن نتوان گفت

نقش پایش گل و نسرین و سمن نتوان گفت

بسکه داده بخطش خط غلامی عنبر

گیسویش را بخطا مشک ختن نتوان گفت

شود از شرم و حیا بسکه گلشن غرق گلاب

[...]