در همه فن صاحب یک فن تویی

جان دو عالم به یکی تن تویی

گر بمعنی می‌رسی انسان توئی

در حقیقت آیت رحمن توئی

برآرنده چرخ گردون توئی

پدید آور رادمردان توئی

آنکه رخ بنمود و روشن ساخت جان در تن تویی

آنکه آتش زد به من چون برق در خرمن تویی

آنکه اندر یک تبسم کرد جان در تن تویی

آنکه جان بگرفت از یک زهر چشم از من تویی

شعله‌های آه جان‌سوز از که می‌پرسی که چیست

[...]

کاروان قرب را رهزن تویی

غول و دیو و رجس و اهریمن تویی