گنجور

میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » رباعیات » شمارهٔ ۶

 

آن زلف سیه که خوشه خرمن تو است

چون هاله بگرد ماه، پیرامن تو است

آنرشته که پای بند دلها است چرا

سرگشته همیشه دست در گردن تو است

۲ بیت
میرزا حبیب خراسانی