گر چو تو ترک در ختن بودی

ور چو تو سرو در چمن بودی

در چمن بسکه سجده بردندی

تاختن بس که تاختن بودی

آفتاب از شفق براندی خون

[...]

من آواره را گر دل به جای خویشتن بودی

کجا زین گونه رسوا گشته هر انجمن بودی

نهادی بر گلوی صید تیغ و من به صد حسرت

همی مردم چه بودی گر به جای صید من بودی

مرا شد کوه غم جان وز غمت جان می کنم اکنون

[...]

بقدر درد اگرم قوت سخن بودی

کرا مجال سخن با وجود من بودی

بسعی و کوشش اگر کام دل شدی حاصل

بجای خسرو و پرویز کوهکن بودی

گل ار ز آتش حسن تو داشتی رنگی

[...]

تا چون گلم آسایش دامن بودی

دلتنگتر از غنچه بگلشن بودی

رفتی ز بر من و شکفتی اکنون

من بیتو چنانم که تو با من بودی

فاش از کفم ار کشیده دامن بودی

چون روح مرا نهفته در تن بودی

من در طلب تو وز تو غافل یعنی

من با تو نبودم و تو با من بودی