×
جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۶۵
سوختن شمع شبستان زمن آموخته است
گل ز رخسار تو افروختن آموخته است
در هوای تو سبک سیرتر از بوی گلی م
به غریبی دل ما در وطن آموخته است
بر زمین ساغر سرشار به کف غلطیدن
[...]
۶ بیت