با دشمنت از بهر صلاح تن تو

سازم بمجاز خویشتن دشمن تو

دانی صنما که خار در دیده خویش

به زان دارم که خاک در دامن تو

من و من چند گویی کاین من تو

دمست و بس همان من دشمن تو

دگر گفتی که گیرم دامن تو

اگر میرم، بمیرد دشمن تو

نبیند رنج گردون خرمن تو

شود از خوشه پر در دامن تو