ایام ِ گل است و ابرْ نم می‌ریزد

وز شاخ نشاط بار غم می‌ریزد

در سایهٔ سرو از گل و بادام بهی

باد سحر آمد و درم می‌ریزد

مشک از سر زلف آن صنم می‌ریزد

عنبر ز شبستان ارم می‌ریزد

سر تا قدمش چو سر به‌سر زیبا هست

خوبی ز سرش تا به قدم می‌ریزد

خوی از سر زلف آن صنم می‌ریزد

بر گل ز گلاب ناب نم می‌ریزد

از حسرت عناب‌ِ لبش دیدهٔ من

خونابه ز چشم‌، دم به دم می‌ریزد