یکی را باز بین لوح و قلم دوست

پس آنگه زن به جز حق کل رقم دوست

صبح می‌خندد و من گریه‌کنان از غم دوست

ای دم صبح چه داری خبر از مقدم دوست

بر خودم گریه همی‌آید و بر خنده‌ی تو

تا تبسّم چه کنی بی‌خبر از مبسم دوست

ای نسیم سحر از من به دلارام بگوی

[...]

شرابی ده چو روی خرم دوست

به دل شادی فزا یعنی غم دوست