اندر خور نعمت توام خدمت نیست

و آن کیست کش از نعمت تو قسمت نیست

آن چیست که نزدیک من از نعمت نیست

جز دیدن روی تو مرا نهمت نیست

بادم که وجود من بجز زحمت نیست

خاکم که مرا به نزد تو حرمت نیست

گیرم که ز آتش دلم نندیشی

بر آب دو چشم من تو را رحمت نیست؟

ای قناعت! توانگرم گردان

که ورایِ تو هیچ نعمت نیست

کنجِ صبر، اختیارِ لُقمان است

هر‌که را صبر نیست، حکمت نیست