ای وصالت کوه را در گل زده

صد هزاران عاربش بر دل زده

ای وصالت کوه را در گلزده

صدهزاران عقبها در دل زده

لیلی اگر سنگ جفا بر کاسهٔ غافل زده

لیلی وشان سنگ ترا مجنون صفت بر دل زده

هر جا که باشد رنگ و بو آورده محمل را فرو

مسکین دلم بیراه و روسرها دران منزل زده

لیلی بصد حشمت روان مجنون به فریاد و فغان

[...]

آن که او لاف خری ز اول زده

آ‌ن که او بر خر قبل منقل زده