×
مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۵
راحٌ بِفیها وَ الرَّوحُ فیها
کَم أشتَهیها قُم فَاْسقِنیها
این راز یارست این ناز یارست
آواز یارست قم فاسقنیها
أدرَکتُ ثاری قَبَّلتُ جاری
[...]
۱۰ بیت