دوش لعلت نفسی خاطر ما خوش می‌کرد

دیده می‌دید جمال تو و دل غش می‌کرد

روی زیبای تو با ماه یکایک می‌زد

سر گیسوی تو با باد کشاکش می‌کرد

سنبل زلف تو هرلحظه پریشان می‌شد

[...]

به زیر لب نفسی ذکر العطش می‌کرد

دمی دگر ز عطش زیر تیغ غش می‌کرد