ره نیست بدان دانه کِشتند مرا

وز قصّهٔ آن خط که نوشتند مرا

گر میبندانم آنکه درمان من است

دانم که ز درد او سرشتند مرا

زان روز که آب و گل سرشتند مرا

در دل همه تخم مهر کشتند مرا

سرگشته از مهم که خورشید و خان

یکروز بحال خود نهشتند مرا