گر زانکه چو خاک ره ستم‌کش باشی

چون باد همیشه در کشاکش باشی

زنهار ز دست ناکسان آب حیات

بر لب مچکان گرچه در آتش باشی

چون خاک زمین اگر عنان کش باشی

وز باد جفای دهر ناخوش باشی

زنهار ز دست ناکسان آب حیات

بر لب مچکان اگر در آتش باشی

ز عشق مرتضی درویش باشی

بنزد جاهلان خاموش باشی

هر چند چو خاک ره عَناکش باشی

ور باد جفای دَهر ناخوش باشی

زنهار زدست ناکسان آب حیات

بر لب مچکان گرچه در آتش باشی

ای دل باید که تو جفاکش باشی

خاک پی خلق را تو مفرش باشی

در وقت خوشی هم کسی خوش باشد

باید که به وقت ناخوشی خوش باشی

چون خاک زمین اگر عناکش باشی

وز باد هوای دهر ناخوش باشی

زنهار! ز دست ناکسان آب حیات

بر لب ننهی، گرچه در آتش باشی