ز خاک پای او کرد افسر خویش

نهاد آخر بپای او سر خویش

پس آنگه بر زمین زد افسر خویش

به خون آغشته بنمودش سر خویش

گر سلیمان بگذارد به سرم افسر خویش

کو دماغی که برآرم ز گریبان سر خویش

به درویشی برآورده سر خویش

فراتر برده از مهر افسر خویش