شد عمر برون و آرزو برنامد

شد روز فزون و یک غرض برنامد

دردا که به غربیل خرد عالم را

سرسر کردیم و هیچ بر سر نامد

تا دل به غمت فرو شد و برنامد

زان روز ز دل نشان دیگر نامد

در پای تو افشاند همی هرچه که داشت

دردا که به جز دریغ با سر نامد

شد عمر خراب زار رو برنامد

صد روز فرورفت و غرض برنامد

دردا که به غربیل وفا عالم را

سر برکردیم و عمر بر سر نامد

آن کان نبات و تنگ شکر نامد

وان آب حیات بحر گوهر نامد

گفتم بروم به عشوه دمها دهمش

چون راست بدیدمش دمم برنامد

تیغ بر شیخ کارگر نامد

هر طرف کش زدند در نامد