گنجور

واعظ قزوینی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۷۲

 

نه کوه آن سرین تنها برآن موی کمر لرزد

که هر عضوش ز خوبی بر سر عضو دگر لرزد

برنگ شاخ گل در زیر با از نازکی ترسم

که از گرد سرش گردیدنم، آن شاخ زر لرزد

سبک هرچند آیم در نظر، باز غمی دارد

[...]

واعظ قزوینی