گر شود با رخ خوب تو برابر لاله

بنهد سرکشی و خرّمی از سر لاله

گر کله داری جاه تو ببیند روزی

بیش بر سر ننهد تاج مزوّر لاله

مگر از شمع رخت مشعله داری آموخت

[...]

کهن داغ جگر را تازه می‌سازد مگر لاله

که از داغش دمادم می‌رود آتش به سر لاله

ز بهر داغ سواد میکند فصدش حکیم دهر

از آن خون سیه ریز در درون طشت زر لاله

چه خون دل مجنون بجای باده در صحرا

[...]

بریده نعل ز عشق که بر جگر لاله؟

به سنبل که سیه کرده چشم تر لاله؟

کند به زاهد و میخواره یک روش تأثیر

فتاده است چو آتش به خشک و تر لاله

سبک به باد فنا چون شرار خواهد رفت

[...]