گنجور

بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۴

 

تاب زلفت سایه آویزد به طرف آفتاب

خط مشکینت شکست آرد به حرف آفتاب

دیده در ادراک آغوش خیالت عاجز است

ذره کی یابدکنار بحر ژرف آفتاب

بینی‌ات آن مصرع عالی است کز انداز حسن

[...]

بیدل دهلوی