من سوخته داغ درون پرور عشقم

گر کعبه شوم حلقه بگوش در عشقم

ز آن آتش رسوایی من صد علم افراخت

تا عقل بداند که من از لشکر عشقم

چون ذره به مه دل ندهم مهر پرستم

[...]

به صدگردون تسلسل بست دور ساغر عشقم

که گردانید یارب اینقدر گرد سر عشقم

سیاهی می‌کنم اما برون از رنگ پیدایی

غبار عالم رازم سواد کشور عشقم

نه دنیا عبرت آموزم نه عقبا حسرت اندوزم

[...]

تو را ای شاه خوبان تا گزیدم چاکر عشقم

زدم تا دست بر زلفت پریشان‌‌خاطر عشقم

در این نخجیرگه با آنکه صید لاغر عشقم

سرم از سجده بت عار دارد کافر عشقم