×
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۳۳۰
مرا ز لاله چراغ نظر شود روشن
ز قرب سوخته جانان شرر شود روشن
چو آتش جگر لعل، بی زوال بود
چراغ هر که به خون جگر شود روشن
ز بس گرفته ز نادیدنی شده است دلم
[...]
۱۳ بیت