بی تو بر درگهش تو حاضر شو

چشم بر دوز و پس تو ناظر شو

از او بشناس عشق و راهبر شو

چو اویی جسم و بی خوف و خطر شو

کمند افکن بر آن دیوار، بَرشو

شکافی جو بدان غم خانه درشو

نخست از کسب دانش بهره ور شو

زجهل آباد نادانان بدر شو

ز شهر و بحر این عالم بدر شو

به شهری دیگر و بحری دگر شو

به دلجوئیش چون شیر و شکر شو

چو خورشیدش به آتش راهبر شو

نامنفعلی گریه کن و چون مژه تر شو

خشک است جبین یک دو عرق آینه‌گر شو

حیف است رعونت دمد از جوهر ذاتت

گرتیغ ‌کنندت تو چو آیینه سپر شو

جبیی که نداری نفسی نذر جنون کن

[...]

ای شیخ کرامت منما رهبر شو

نی چون کاغذ ز باد بالاپر شو

چون خس بر آب رفتن از بی مغزی است

در بحر یقین غوطه خور و گوهر شو

ای بخت دمی ز خواب نوشین برشو

ای می نفسی ز شیشه در ساغر شو

ای سبزه ببند پرده بر روی زمین

ای ابر حجاب دیده اختر شو

برادرا، به عروس نشاط،همسر شو

ولیک با خبر از حال این برادر شو

سکندر با خضر خوش نکته ئی گفت

شریک سوز و ساز بحر و بر شو

تو این جنگ از کنار عرصه بینی

بمیر اندر نبرد و زنده تر شو