×
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۷۱
رخ تو در دل شبها اگر سفید شود
عجب که ماه ز خجلت دگر سفید شود
چو نیست سوخته ای تا دهد حیات مرا
چرا زآهن وسنگ این شرر سفید شود
چو آهوان شود آن روز خون گرم تو مشک
[...]
۱۴ بیت