عشق آمد و خاکِ محنتم بر سر ریخت

زان برقِ بلا به خرمنم اخگر ریخت

خون در دل و ریشهٔ تنم سوخت چنان

کز دیده به جای اشک خاکستر ریخت

به رخسار از مژه خون جگر ریخت

ز بادام سیه عناب تر ریخت

یعنی که به آفتابه زر ریخت

وز حقه پر گهر گهر ریخت