گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۳۷۸

 

دل چو آرایش مژگان تر خویش کند

داغ را آینه دار جگر خویش کند

می برد بخت به ظلمت کده هند مرا

تا چه خاک (سیه) آنجا به سر خویش کند

صائب تبریزی