×
جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۶
وقتی گر بود همچو گوهر اشکم
شد ز آتش دل کنون چون اخگر اشکم
زد قطره شب هجر ز بس در طلبت
یک آبله گشت پای تا سر اشکم
۲ بیت