تا چرخ فلک تیر و کمانت دیده ست

بر تیر و کمان خویشتن خندیده ست

در حیرتم از کمان تو کاو خود را

بر دست تو زد مگر سرش گردیده ست

موی افزونی آفت دیده ست

دیده زو هر دم آفتی دیده ست

ز نشترهاش کاو الماس دیده‌ست

به غیر از تیرگی چشمت چه دیده‌ست