چهارم سپه برگذشتن گرفت

همان آب و آتش نشستن گرفت

از آن گرد و دم برق جستن گرفت

دل سام یل کی شکفتن گرفت

هر که از اهل جهان گوشه عزلت نگرفت

رفت از دست و رگ خواب فراغت نگرفت

وحشت روی زمین زیر زمین خواهد یافت

هر که در روی زمین خوی به وحدت نگرفت

آمد انگاره و انگاره از این عالم رفت

[...]

آنم که به من هیچ‌کس الفت نگرفت

کس دست من از راه محبت نگرفت

کارم به مثل آینه در زنگ است

کز خلق، به هیچ وجه، صورت نگرفت