هر کو به جهان راه قلندر گیرد

باید که دل از کون و مکان برگیرد

در راه قلندری مهیا باید

آلودگی جهان نه در برگیرد

آهِ عارف چو راه برگیرد

دوزخ از بیم او سپر گیرد

عاشق چو دل از وجود خود برگیرد

اندر دَوَد و دامن دلبر گیرد

واللّه که عجب نباشد از دلبر او

کاو را به کمال لطف در برگیرد