×
واعظ قزوینی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۰۴
بس است خواب، دگر چشم من ز جا برخیز
ز دست عمر شدت، عمر من بپا برخیز
گشاده درگه فیض حکیم خسته دلان
توهم بجوی پی درد خود دوا، برخیز
ترا که بهر سفر، توشه پختن است ضرور
[...]
۸ بیت