یکی خروس، بمنقار دانه می آرد

سپس بحوصله ماکیان می انبارد

ببال مرغ دگر ماکیان همی پرد

طلسم کرده و بی ابر برف می‌بارد

چو آتش هفت دریا را تب آرد

زمین را لرزه داء الثَعلَب آرد

چو خواهد جان روانی بر لب آرد

ببوسد خاک او و جان سپارد

گه هیجا چو پا در مرکب آرد

به روی روز کردار شب آرد