ای دل به غم فراق رایی می زن

بر چنگ امید او نوایی می زن

زنهار هزیمت مشو ار خسته شوی

افتاده و خسته دست و پایی می زن

بیگانه صفت دلا هوایی می زن

گه گه لافی زآشنایی می زن

زآن پیش که دست اجلت گیرد باز

در راه خلاص دست و پایی می زن

گر دست بشد ز کار پائی می‌زن

ور پای نماند هم نوایی می‌زن

گر نیست ترا به عقل رایی می‌زن

حاصل هر دم، دم وفائی می‌زن