کشیدند جعد سمن سای هم

فتادند چون طره بر پای هم

ساده لوحان غافلند از الفت بیجای هم

می نهند از دوستی زنجیرها بر پای هم

صاف اگر باشد هوای بی غبار دوستی

حال دل را می توان دریافت از سیمای هم

روزیش چون شیر آماده است در مهد زمین

[...]

فتادند چندان ببالای هم

که بستند ره بر نفس های هم