ای در بقای ذات تو بسته بقای ملک

بر قامت تو دوخته دولت قبای ملک

از کام اژدها بدر آورده ملک را

هرگز که کرد اینچ تو کردی بجای ملک

ملک از سیاست تو چنان شد که هیچ مرغ

[...]

فارغ شد از محارق کدورت صفای ملک

صافی شد از غبار حوادث هوای ملک

دید از سعود تارک کیوان فرود خویش

بر هر قدم گهی که بیاسود پای ملک

جائی کزو چو حلقه فلک تیر بر در است

[...]

با منت از بهر تمنای ملک

خام بود پختن سودای ملک

اگر عدل باشد گوای ملک

شود عرش ثابت برای ملک

سپهدار بوسید پای ملک

بسی گفت در دل دعای ملک