گنجور

واعظ قزوینی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۰۷

 

برگ جوانیت ریخت، برگ نوای طفلان

تا چند پیر سازی، خود را برای طفلان؟

پیری رسید ای دل، آلوده چند باشی

دایم بچرک دنیا، چون دست و پای طفلان؟!

تا از جنون نیفتم، در چاه فکر دنیا

[...]

واعظ قزوینی