ای دل تا کی مصیبت‌ افزا گردی

ای خون شده چند درد پیما گردی

انداختیَم در به در و کوی به کوی

رسوا کردی مرا، تو رسوا گردی

تا مگر یار انبیا گردی

زین جهالت مگر جدا گردی

باید که زجمله خلق تنها گردی

آنگه به طریق خرقه پیدا گردی

هرگه که به لبس خرقه گردی قانع

چون خرقه کفن شود تو رسوا گردی

بصحرای هوس تا کی دلا سر در هوا گردی

نمی بینی رهی ترسم که گم گردی چو وا گردی

تو بر تن کی توانی چار تکبیر فنا گفتن

که هر جا چار راهی بنگری خواهی گدا گردی

بتن نقش حصیر فقر وقتی دلنشین گردد

[...]

مکن طول امل را پیروی تا پیشوا گردی

عنان خود به هر موجی مده تا ناخدا گردی

خس و خاشاک ساحل این سخن با موج می گوید

که در دریا برون آیی اگر بی دست و پا گردی

درین وادی که هر سو چون خضر آواره ای دارد

[...]

ناصح به نصیحت چه پی ما گردی؟

آن به، که ازین راه غلط واگردی

دستار به سر نهی و عاشق نشوی

گرد سر معجر زلیخا گردی

از بستگی خویش اگر واگردی

بر وارسی خویش مهیا گردی