گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۰

 

تن‌پرستی زیردستِ خاک می‌سازد مرا

بی‌خودی تاجِ سرِ افلاک می‌سازد مرا

در گره دایم نخواهد ماند کارم چون صدف

شوخیِ گوهر گریبان‌چاک می‌سازد مرا

گر‌چه چون سوزن گرانی بر زمینم دوخته است

[...]

صائب تبریزی