مسکین تن شمع از دل ناپاک بسوخت

زرین تنش از دل شبه‌ناک بسوخت

پروانه چو دید کو ز دل پاک بسوخت

بر فرق سرش فشاند جان تاک بسوخت

زین واقعه سیاره و افلاک بسوخت

زین حادثه آب خون شد و خاک بسوخت

از هیبت این صاعقه یک ذره نماند

از خشک و تر وجود، الاک بسوخت

سموم سم بزدش روزگار و پاک بسوخت

چو شمع از آتش دل بر بساط خاک بسوخت