جان را چو ز رفتن تو آگاهی شد

دل در سر نالهٔ سحرگاهی شد

کو آن همه دولت تو ای گنج زمین

کی دانستی که اینچنین خواهی شد

قرصِ خورشید در سیاهی شد

یونس اندر دهانِ ماهی شد

هر که با او نشست شاهی شد

وانکش آمد به دست ماهی شد

قلمم باز در سیاهی شد

تو دگر چون سفید خواهی شد